Wat erkenning en steun kan betekenen voor een mantelzorger
Dag van de Mantelzorg, 10 november 2020
Mantelzorg is intensief, daar kan ik uit eigen ervaring over meepraten. Mijn man, Henk, heeft een vorm van dementie. Steeds meer werd ik mantelzorger en veel minder de partner van iemand. In deze blog deel ik welke impact dit op mij had en wat mij hielp om de zorg te dragen.
Mijn ervaring als mantelzorger
In het afgelopen jaar is de emotionele belasting van de zorg voor Henk, mijn man, veel intenser geworden. Henk heeft een vorm van dementie, dit was een nieuwe realiteit. Ik voelde rouw over het verlies van de gelijkwaardige relatie met mijn man. Elke dag was er de uitdaging om creatief met Henk en zijn dementie om te gaan. Steeds meer werd ik mantelzorger en veel minder de partner van iemand. De gelijkwaardigheid was weg. Ook de beweegruimte voor mijzelf werd minder. Steeds moest ik inspelen op de veranderende situatie. Met humor lukte het, maar er was regelmatig sprake van onmacht.
Wat is mantelzorg?
Misschien is het goed om hier eerst bij stil te staan. Mantelzorg houdt in; onbetaalde zorg voor een dierbare (85% is familie) die boven de gebruikelijke zorg uitgaat voor een periode langer dan drie maanden. Het gaat vaak geleidelijk. Er komt een diagnose en er is het houden van elkaar. Er is loyaliteit omdat je door liefde en/of een bloedband als mantelzorger betrokken bent bij de zorgvrager. Je dierbare die je trouw beloofd hebt in goede en kwade dagen en die jouw extra zorg en aandacht nodig heeft. De extra zorg wordt gegeven in verschillende vormen. Fysieke en praktische ondersteuning in het dagelijks leven, maar ook emotionele ondersteuning en zingevingsvragen kunnen aan de orde zijn.
24/7
Mantelzorger zijn betekende in mijn situatie continue alert zijn, 24/7. Dat is een intense belasting waarbij je voortdurend in de zorgsituatie bevindt. Alles richtte zich op mijn rol als mantelzorger. Tijd, aandacht, emotie en ook geloofsvragen. Dit in een periode waarin tijdens de lockdown geen dagopvang werd gefaciliteerd. Kortom, een pittige tijd.
Daarnaast moest ik praktisch en administratief toewerken naar plaatsing in een verpleeghuis met alle procedures en de wachtlijstproblematiek. Ik moest als partner de keuze maken voor het moment van uithuisplaatsing. Dat vond ik een zware verantwoordelijkheid.
Naast de rol als mantelzorger voor mijn man, ben ik dit ook voor onze ernstig gehandicapte zoon Alexander die al 20 jaar in een instelling woont. Als ouder blijf ik betrokken bij de zorg voor onze zoon. Ik blijf moeder en mantelzorger. Als er een calamiteit is en we met spoed naar het ziekenhuis gaan. Voor alle beslissingen en medische zaken rond Alexander. Hij logeert regelmatig bij ons. Dat geeft vreugde maar betekent ook intense zorg.
Wat heeft mij geholpen?
Bidden, een luisterend oor bieden en vragen van anderen over wat ik nodig heb. Ik krijg steun en erkenning. Voor mij was de samenwerking met de professionele partijen belangrijk. Ook was het voor mij belangrijk om de kinderen mee te nemen in het proces. Ik word blij als ik zie hoe onze zoon en schoondochter intensief bij ons betrokken zijn, naast hun eigen werk en privéleven. Zij zorgen mee en wij hebben hun zorg nodig, maar zij hebben ook hun eigen leven behoeften.
Opname en daarna?
Eind augustus werd mijn man opgenomen in een verpleeghuis. Het was een indringend proces wat onomkeerbaar is. Henk en ik hebben er beiden vrede mee. Henk wordt goed verzorgd. De kinderen zijn betrokken en kunnen nu weer met hun eigen leven verder gaan. Hoe kan ik mijn eigen leven en toekomst vormgeven? Als mantelzorger verlegde ik voortdurend de grenzen rond de zorgvrager Henk. Dat vroeg van mij bewust nadenken welke keuzes ik moest maken. Mijn geloofsgemeenschap heeft mij ook bij deze vraag geholpen.
Wat kun jij doen?
Mantelzorger zijn vraagt veel van een persoon, elke dag volledige inzet. Met het uitvallen van opvang en andere beperkingen door corona, is het misschien wel belangrijker dan voorgaande jaren dat er aandacht is voor de mantelzorger. Erkenning voor het zware werk, maar ook steun. Hiervan bewust zijn (d.m.v. de Dag voor de Mantelzorg), is heel belangrijk. Jij kunt helpen door zoiets kleins als een luisterend oor bieden of te vragen hoe het gaat.
Toekomst
Ik ben rijk gezegend met een netwerk om mijn heen en mensen die met een open blik kijken naar mij als persoon en mijn mantelzorgrol. Ik ben nu een nieuwe periode van mijn leven ingegaan en ga het avontuur aan in geloof en vol vertrouwen dat mij de weg gebaand zal worden.
Over de auteur
Corrie Vroon was lang verbonden aan Lelie zorggroep. Op het laatst, tot november 2018, als productmanager mantelzorg en informele zorg. Met veel passie heeft ze mantelzorgbeleid gemaakt en geïmplementeerd. Ze treedt op als organisator en is dagvoorzitter geweest van mini symposia over ethische en maatschappelijke onderwerpen. Ook heeft ze bijeenkomsten voor vrijwilligers en (werkende) mantelzorgers verzorgd.
Bij vragen of een reactie, neem gerust contact op.
Deel deze post